Aşka Dair Nesirler

Mavi Peri Ümit Yaşar Oğuzcan'ın aşka Dair Nesirler kitabını bir başka kitapla beraber kendisine almıştı. Bende bir zamanlar onun yol göstermesiyle şiirler alemine girmiştim ve ÜYO okuduklarım içinde kendime en yakın bulduğum şairdir. Mavi Peri'de bunu biliyordu ki sanırım kitabı okumam için bana ödünç verdi. Biraz boşlaya boşlaya, bazı yerlerinde üzülerek, bazı yerlerinde iste imrenerek okudum kitaptaki her satırı. Boşlamamın sebebi kitabı okuma zamanımın karmaşık düşünceler içinde olduğum bir döneme denk gelmesiydi ve aynı şair gibi hissediyordum. Ümitsiz bir aşk peşindeyim...

Belki de öyleyimdir, bilmiyorum. Tek bildiğim onu düşündüğüm her an kalbimin sinek kuşunun kanatları gibi çıpınışları, gördüğüm her anda hiç kimsenin karşı koyamayacağım bir büyünün etkisinde kalmam. Tek bildiğim bunlar. daha önceden hiç bu kadar yoğun olmamıştı bu duygular. Onlar su ise bu civa. 

Şair hep hayali bir kadını aramış, ona çok yakın olanlarını bulmuş ve kaybetmiş, uzaklarda hep onu görmeye çalışmış ama yüreği izin vermemiş. O hep sevdiği kadınları yüceleştirmiş, ilahlaştırmış. Bu yüzden de hiç bir zaman onlara ulaşamayacağını düşünmüş ve ben de aynı düşünceyi hep yüreğimin içinde hissediyorum. Çünkü o zaman ne kadar iyi olursanız olun hep kendinizi aşağıda, alçaklarda hissediyorsunuz. Fakat o bir tanrı ben ise bir kulum ona nasıl yaklaşayım ki! Diyorsunuz ve yakarıyorsunuz... Bir cevap bekliyorsunuz, sizi anlamasını istiyorsunuz ama o hep suskun...

Kitabı anlatayım birazda, 

İlk önce daha önceden hiç okumadığım güzel şiirleriyle başlıyor.(Burada biraz hüzünlendim)

Sonra Sahibini arayan mektuplar çıkıyor karşınıza ve bunları ben yüksek sesle okudum. Side öyle yapın şairin hisleri daha iyi hissediliyor.Mektuplardan en beğendiklerim(belkide kendime yakın bulduklarım) 5, 9 ve 18. Mektupr oldu.

Ve en beğendiğim iki bölüm , Hüzün Şarkıları ve Senden, Seninle, Senin için.

Bu bölümlerdeki her bir Nesiri benim anlatmak isteyip anlatamadığım duyguları içeriyor. Keşke onun gibi anlatabilseydim hislerimi diye imrendim Ümit Yaşar Oğuzcan'a ama okurken anlarsınız içimde barınan duyguları sanırım...

Ve Mihriban'a Mektuplar var Son bölümde de ve orada bir aşka sevgiye, sevgiliye sahip olmanın mutluluğu var bana göre...

Tabiki daha neler hissettim ve kendimce yorumlardım fakat nedense onları kelimelere dökebilme kabiliyetim yok, sanki kurduğum hiç bir cümle o hisslerimi anlatamayacakmış gibi, elıp kitabı okuyun eminim sizde Ümitsiz bir aşkın pençesinde olduğunuzu düşünüyorsanız. Benzer duyguları yakalayacsınız ve belkide çok güzel bir şekilde kelimelere dökebileceksiniz..

Herkese şiirli, aşklı ve sevgi dolu günler...