Pek giyimine kuşamına dikkat eden biri olduğumu da düşünmemişimdir. Elime geçen ve gözüme hoş gelen ilk kıyafetleri alır giyinir çıkarım dışarı. Öyle olması gerektiği gibi tam bedenime uygun kıyafetlerimde yoktur hani! Hep bir taraftan boldur, küçükken öyle alıştırmışlar ' Bir beden büyük olsun seneye de giyer!' kazık kadar herif olduk hala aynı psikolojiyle içgüdüsel olarak öyle alıyorum elbiseleri. Tam geliyorsa 'bu biraz dar sanırım' diye bir kuşu giriyor içime hemen. O yüzden yakışmaz giydiklerim...
Yani bir anormallik olmalı, sonra okul içinde de benzer durumlar olunca havadan falan herkes bir tuhaf sanırım dedim, sonra bizim çocukların da dikkatini çekmiş 'İngiliz beyfendisi gibi giyinmişsin ;) ' falan deyince anladım ki kumaş pantolon imajı tamamen değiştiriyor. Neyse o kadar giyinme bir işe yaramadı çünkü hiç havamda değildim pek sınıftan çıkmadım ders aralarında.
Asıl bomba eve dönüş yolunda yaşandı. Kalabalık kaldırımda yürüyorum, şemsiye üzerimde çiseleyen yağmurun keyfini çıkarıyorum ve bir kız gözlerini bana dikmiş karşıdan geliyor. Sağa sola bakındım, yok yine bakıyor ve yaklaşıyor, artık rahatsız olmaya başladım çünkü hiç alışın değilim böyle durumlara. Utangaçlık diz boyu kafayı yere çevirdim ilerliyorum tam yanıma geleceği sırada az kalsın adamın birine çarpacaktı zor kurtuldu ama ben hala bu anormal ilginin etkisinden kurtulamadım. Bir daha adam gibi giyinmem zor :D